wciąż chce mi się śpiewać

choć prześpiewaliśmy pieśni w bród i głos niektórzy stracili, mnie wciąż chce się śpiewać!
choć śpiewaliśmy do upadłego, wciąż i wciąż - mimo że wykruszały się szeregi, bo czas jednych poganiał /nieubłagana komunikacja miejska/, drugich - egzaminy następnego dnia /gramatyka ukraińska i coś tam coś tam arabistycznego/, kogoś wreszcie nawet lekko zniecierpliwione dziecię - mnie wciąż chce się śpiewać!
choć trzy /co najmniej!/ razy mantrycznie intonowaliśmy, mnie wciąż chce się śpiewać: sztoj paa moru, ooj, sztoj paa moru, sztoj pa moru moru sieeeniamuu, sztoj pa moru moru sieeeniamu
;)
wszystkie 'dołerskie' pieśni na jednej kartce ;) foto:Zuza K.

O pożytku

ze śpiewania, choć ze śpiewaniem bezpośrednio nie związanym.
A jest nim wiedza ;-)
Na wczorajszych rozśpiewaniach można było się dowiedzieć:
* o kierunkach transmisji kulturowej: Ukraina - USA (ha!)
* o kanonach urody kobiecej i męskiej (żeby nie wymieniać wszystkiego: czarne kobiece brwi w pieśniach, ale i Małgorzacie od Mistrza, po tym jak wysmarowała się maścią i wyładniała, zgęstniały i przyciemniały brwi...)
* o subtelnych niuansach między pieśniami ukraińskimi a białoruskimi (bezpośredni a zawoalowany przekaz)
* o sposobach mówienia o śmierci
* o prawdziwości porzekadeł (pierogi i gorzałka prowadzą do serca mężczyzny)
* o dobroczynnym wpływie dreptania w zimnej wodzie na krążenie

To pewnie nie koniec :-)

PS
Gdyby był aparat i gdyby było zrobione zdjęcie jak siedzimy w kręgu, to wyglądałoby ono tak: Rafał, Przemek, Marysia, (duchem) Julka ( bis), Zuza N., (duchem) Julka, Michał, Agata, Kaja, Zuza K., Andrzej, Małgosia, Iwona

jakby nie patrzeć - napisano o nas :)

http://www.wiadomosci24.pl/artykul/rozspiewania_warszawskie_86327-1--1-a.html

Ha ha ha ha!

Buahahaha, ha ha ha, ha ha ha
hi hi, hehe
eh, heh heh!

acha, no i postaci ze zdjęć [z niedopowiedzeniami, bo problemy z pamięcią]
[fot.1] plecami Andrzej i Kaja, następnie Łukasz, Małgosia, Zuza, P...aweł?, Wójciak, Asia, Rafał, Marysia, Iwona i Mira
[fot.2] Małgosia, Zuza, Paweł?, Łukasz, Wójciak i kawałek Rafała
[fot.3] Małgosia, Zuza i Kolega na P. -Paweł czy Piotr?-[ płaczą ze śmiechu], Łukasz i Wójciak

Lis, konik i morze

Oj nad morzem, nad szerokim
(może jednak nad potokiem?
rzeczką? stawem? czy ruczajem?)
konik sobie wybihaje.
Kopytkami postukuje,
kumpla lisa wypatruje.
Był tu wczora(j),
był z wieczora,
a dziś pustka, a dziś cisza,
ani widu kumpla lisa.
Ani widu ani słychu
taka dola lisia licha.
Pójdzie gdzieś, przepadnie, zginie
tylko kłaczek na kalinie
malinie zostanie.
Konik smutny, w strasznym stanie.
Tęsknie w górę wzrok podnosi:
na deszcz chyba się zanosi.

To nie chmura! Nie burzowa!
To kozaka czarna głowa!
Nie utonął! Wrócił cały!
Choć cokolwiek wybujały.
Chłop jak dąb, na sto dwa.
Wielką siłę morze ma!

/inspiracja-Asia z Podlasia/

Ile tekstu/ów w tekście? ;-))