Relacja tylko z pierwszej godziny. Liczę, że ktoś dopisze ciąg dalszy :-) I na foto by Julka :-)
Ominęły nas deszcze. Wstrzeliliśmy się w przerwę między opadami. Był park, lekko wilgotna ziemia, zielona trawa, podziurawiony słońcem cień, w nim: Julka, Maja, Zuza K., Łukasz, Kuba, Iwona. I były głosy rzeźkie, śpiewy intensywne, a prócz tego historie, opowiadania, anegdoty, spory interpretacyjne (może jakiś kącik wydzielimy? ;-), rozmowy. Pieśni jako punkt wyjścia, impuls, prowokacja, by zadziało się coś, co wykracza poza samo śpiewanie. Parę osób - wielka przestrzeń. I można się spotkać :-) I pooddychać :-)
PS Ktoś może pamięta słowa pieśni, którą śpiewał nam były członek chóru garnizonowego? Przypominam sobie tylko jeden rym: Grisza - z Kalisza :-)
:) za rozśpiewaniem u zuzy jestem jak najbardziej za :) dziś słyszalam, że ustaliliście, że nie w czwartek. poniżej doodle magiczne. każdy proszę określa się kiedy ma czas http://doodle.com/ad29q6m3b29bf883 a potem wybierzemy najbardziej pasujacy terminon :)
Niby zadomowiona jestem w rozśpiewaniach od samego początku, ale po dłuższej nieobecności czuję się jak debiutantka, świeżynka jakaś. Twarze nieznane – z wyjątkiem Kamili, ale, jak się okazuje, imiona owszem – z maili (znak czasu?): Alinka, Zuzia (tak, tak, jeszcze jedna :-), Maja. Jest też koleżanka Alinki, imię mi niestety umknęło – nie mailowałyśmy ;-)
Dochodzą jeszcze Mysza i Justyna. Dobrze czasem pojechać do Czeremchy, to przynajmniej zna się potem niektóre nowe warszawskie rozśpiewaczki. Z drugiej strony, jak się wpadnie na rozśpiewania w Warszawie, to można się już zintegrować z uczestnikami tegorocznych warsztatów pieśni archaicznych w Młotach.
Wymieszało się: co było stare, okazuje się nowe, co było w innym czasie i miejscu znalazło się tu i teraz, co jest tu i teraz już zahacza o przyszłość. Zupełnie jak nasze śpiewanie. Różne czasy, miejsca, ludzie. I kiedyś tam, i teraz tu. I kiedyś tu, i teraz tam.
Tymczasem przyłączyli Wójciak i Asiazpodlasia. W parku domkną krąg jeszcze dwie dziewczyny (imiona, imiona). Pieśni z rozśpiewniczka przez większość osób pierwszy raz słyszane, stąd złudna nadzieja, że będzie wesoło ;-) Ale wystarczy przyjść raz i już wiadomo – górują smęty, tęsknice i żałośnice. Nawet jak piosenka jest wesoła, to zaraz się kończy. Kolędy zaliczam do odrębnej kategorii, a powoli zaczyna brać chęć na ich śpiewanie. Stłumiona, póki co. Mimo wszystko próbujemy panować nad czasem ;-)
Postawiono nam, uczestnikom pierwszego spotkania lipcowego, ultimatum:relacja za relację (podobno nie ma relacji z ostatniego spotkania bowiem wcześniejsza została pominięta, a tak nie może być;-) Niniejszym podnoszę pałeczkę i odpowiadam na wyzwanie (nie ma to jak nie dać się sprowokować). niech formalności stanie się zadość - relacja z przedostatniego spotkania staje się faktem:
DNIA 2 LIPCA 2009
Po deszczu, który sprawił żetrawa nad Morskim Okiem byłamokra, kobiecy skład zebrał się ponownie przy ulicy Chocimskiej.Skład kobiecy,czyli:Kaja, Marysia, Agata, Zuza K., (proszę o podpowiedź, bo znowu pamięć zawodzi) czy Ewa? i Julka. -tym razem bez panów i bez akordeonu. -za to z dużą zdolnością do unisono. -ale niestety beznaszej drogiej Zuzy N., która była świeżo po załatwieniu 'na amen' swojego prawego kolana,przez rzetelnezdruzgotaniedwu łękotekw towarzystwie więzadła krzyżowego. a co się działo tydzień później... to opowie kto inny, bo ja akurat tęże (?) Zuzę wizytowałam w pobliskim szpitalu podziwiając konstrukcję stabilizatora kolana i rozważającjak wiele śpiewających osób będzie mógł pomieścić jej duży pokój... kto chętny żeby sprawdzić i Rozśpiewać się z Zuzą na bliskiej Pradze??? 23ego lipca albo w jakiś nie-czwartek...?
środa, 1 lipca 2009
Z OSTATNIEJ CHWILI:
<...dnia24 CZERWCA na teren oddziału szpitala hematologicznego na ulicy Chocimskiej wdarła się grupa około 10ciu osób uzbrojonych w ciężki sprzęt [akordeon ok 10 kilo]. ogłuszyli oni ochroniarza [głośnym śmiechem i rozmowami] po czym udali się we wcześniej upatrzone miejsce. nasze kamery przemysłowe zarejestrowały ich spotkanie [poniżej]> - ostatniego spotkania nikt jeszcze nie zrelacjonował, a nie sposób go samodzielnie streścić. *na pewnolał deszcz. strugami, *na pewno chocimski cerber dał się uwieźćpięknej kobiecie i dźwiękom płynącym z jej akordeonu, *do tego nasz niezastąpiony finologzdemistyfikował mistycznie brzmiące zaklęcia płynące z fińskiej pieśni.. *przybył dawno nie widziany członek Rozśpiewań którego imię zaczyna się na literę M, *a rozstaliśmy się wszyscy po godzinie 21ej, kiedy nawet deszcz zakończył swoją działalność :)
kto może, niech dopomoże - co jeszcze przegapili ci, którzy przegapili? czekając na zapis fonograficzny, prezentujemy zapis wizualny deszczu:
Widzimy się i słyszmy w każdą PIERWSZĄ środę miesiąca (ok 19:00). Dokładne info o miejscu i czasie spotkania - na naszym facebooku - https://www.facebook.com/pages/Roz%C5%9Bpiewania-Warszawskie/138475586208338?fref=ts
NOWE ROZŚPIEWANIA WARSZAWSKIE Rozśpiewania rozpoczęte w 2008 roku to już stały element pejzażu warszawskiego. Skład się zmieniał i wirował, bo taka jego natura... a regularne spotkania rozśpiewaniowe trwają nadal.Tenblog to tablica ogłoszeniowa ułatwiająca zbieranie się otwartej grupy śpiewaczej i relacjonowanie co się w niej dzieje. Mail kontaktowy: tunia[kropka]blachno[małpa]gmail[kropka]com