Spotkaliśmy się tradycyjnie w Centrum Powitania. tym razem oprócz nowych pieśni rozanieliły nas świeżo z pieca wyjęte ciasteczka z domową marmeladą - smakołyki powstały dzięki Justynie (ach, Justyno, dzięki!)
Stały już skład, czyli (od lewej) Pani Nadia, Pani Ania, Pani Halina, Justyna, Iwona, Julka (z ciastkiem w ręku) śmieje się i uśmiecha z wielu rozmaitych powodów.
Zgromadziliśmy się w składzie 17sto osobowym...
Panie, które przybyły po raz pierwszy, z zaskoczenia zaśpiewały nam taką pieśń, od której serce żal ściska...* gdzie chłopci rybołowci ratują dziewczynę od śmierć niosących fal (lecz radość z tego niewielka, bowiem dziewczyna i tak nie ma z kim dzielić swojego życia...).
Na zdjęciu Panie Nadia, Maria, Myrosława w radosnym momencie odnalezienia pieśni, którą chcieliśmy ponownie usłyszeć. Przysłuchuje się Pan Wasyl.
* Pieśni z matką, córką i mężczyznami w rolach głównych wybuchły z niespotykaną siłą!zapisałyśmy też bowiem pieśń-historię, gdzie matka traktuje córkę brzozowym bacikiem ("Bil'a mene maty berezowym prutom..."), zaś córka wypracowuje techniki maskujące (chodzenie na palcach, polewanie wodą skrzypiących drzwi), a w końcu i tak się dobrze rozumieją, bo i mama przecież wie, jak to jest bywać z młodym rekrutem...
* w "a zori ta zori..." chłopak aż do rana nie chce puścić dziewczyny do domu i przygotowuje zawczasu argumenty obronne do mediacji z matką (po prostu była w wiśniowym sadzie i zbierała kwiatki)
Potem robi się bardziej multimedialnie... Pan Wasyl rejestruje każdy ruch i dźwięk ze swojego obrotowego statywu:
Pani Nadia prowadzi telekonferencję /śpiewo-konferencję!/ - przekaz pieśni na żywo :) Obok niej Pani Lil'ia.
Natomiast Iwona i Zuza prezentują bloga i mówią o co właściwie w nim chodzi, jak działa i co się dzieje z tymi zdjęciami, które co tydzień robimy... Pani Lesia z resztą jak się okazuje i tak jest już na bieżąco.
Pani Zuza w firmowej koszulce, a Pani Ola cała w kwiatach ;)
Pamiątkowe zdjęcia... Pan Wasyl, Pani Lesia, Natalka i Ola z czarodziejskim śpiewnikiem ukraińskim.
Zuzanna, "Studencki Projekt Społeczny" i Pan Wasyl.
Po 2 godzinach śpiewania zdecydowanie jest nam mało...zatem po krótkiej wymianie zdań, uprzejmości i telefonów...
...znajdujemy schronienie na skwerze nieopodal, gdzie jeszcze przez ponad godzinę śpiewamy, podwórza dźwiękiem wypełniamy, na pytania odpowiadamy oraz słuchamy komplementów i słów uznania ze strony mieszkańców Śródmieścia ;-)
pięknie. radośnie. dźwięcznie. słonecznie :-) i oczywiście ciągle chcemy więcej.UWAGA: za tydzień spotykamy się nie w Centrum Powitania, lecz w cerkwi na Miodowej!
Fotografie: Zuzanna Krynicka, Julka Biczysko
4 komentarze:
ale wam zazdroszczę! widać, że było fajnie :)
My sobie też zazdrościmy ;-)
Iwona-lepiej tego ująć nie można!!!
Jula-relacja cudo!
:D
Iwona - najcudniej to ujęłaś!
współpraca z WAMI to wielka przyjemność!
strasznie się ciesze,że stanęłyście mi na drodze:-)
j. (justyna)
Prześlij komentarz